2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1176
Okunma
Birinci cemre, ikinci cemre, üçüncü cemre… Doğum sancısındaki toprağın altında binlerce çiçeğin atan yüreği… Orman yangını başlar, ayrılık habercisi… Doğa sararır, rengine kavuşamadan… Ay karanlıktır, maviye gece düşer… Oysa, sevdanın henüz ilk adımıdır… Başlamadan, ecele yenik düşer...
Bahar bereketi yeni düşmüştü
Nereden çıktı bu mevsimde, orman yangını
Uykusundan uyanma halinde doğa
Gizemli bir alev, yakıyor fidanları…
Ana rahminde iken ölüyor çiçek
Toprak ağlıyor, yüreği titreyerek…
Yeşillenmeden kurudu kırlar
Gül yenik düşer, yaşayamadan nevbaharını
Meyveye duran ağaç sarardı
Mavi tonda esiyor ayrılık rüzgârları…
Sevda suskun, başlamadan bitecek
Şiir intihar eder, kâğıda dökülerek…
Ölüme aşık olmak yaman çelişki
Kızıl bir kıymık yaralıyor gün batımını
Git buralardan, öylesine uzaklaş ki
Sevgi yoksunu yağsın baran-ın damlaları…
Söz dermansız kalır, özlem çekerek
Ay karanlık, maviye gece düşecek...
İST. 11. 04. 09
Cevap Yaz