Yaşamak türkü gibi, yel gibi eser yelle.
Bülbül çeker demden dem, meşk eder açan gülle.

Türküler yaşayana, hayat verir can verir.
Bazen hüzün doludur, bazen canda göverir.

Su olur akar selle, arkadaş olur gülle.
Gönülleri coşturur, söylersen tatlı dille.

Mevlana’yla semadır, neydeyse gizemlenir.
Veysel’in sazındaysa, elbette o dinlenir.

Kuşların cıvıltısı, udun davudi sesi.
Köslerde gümbürder o, dervişin hu nefesi.

Türküsüz yaşanır mı, onsuz halay çekilmez.
Bazen uzun havadır, ona değer biçilmez.

Balkanda more olur, yanık hava doludur.
Estergonda zaferdir, o Rabbim’in yoludur.

Defle çalar Araplar, onla yaşar aşıklar.
Mecnun arar Leyla’yı, Kerem Aslı maşuklar.

Denizde heyemola, türküler moral kula.
Misket çalar Ankara, ninniyle bebek salla.

Turnanın kanadında, bazen Ağrı dağında.
Ağıt olur dillerde, bazen meram bağında.

Güzel maniler olur, gülüzarda gül olur.
Güzelin yaşmağında, ocaklarda kül olur.

Sordunyadır saksıda, halı olur duvarda.
Efeyle zeybek oynar, mavzerdir omuzda.

Kılıç kalkan şan olur, bektaşi de can olur.
Kına yakar düğünde, şehitlerde kan olur.

Urfa dağları viran, hasret ona her canan.
Türküler hep güzeldir, söyler yürekten yanan.

Sularda şırıldanır, bulutlardan ağınır.
Demir olur döğülür, kılıç olur sallanır.

Bazen tatlı nağmeler, Üsküdar katip olur.
Klarnette kanunda, büyüler hatip olur.

Balda olur kovanda, kiraz olur dalında.
Hak aşığı olanlar, çalar onu sazında.

Rahmanı bilendir o, Peygamber sevendir o.
Nazendenin cilvesi, gülleri derendir o.

Yunus da sarı çiçek, ilahi söylenecek.
Hayat hikayeleri, türküyle olur gerçek.

Olmasaydı türküler, ne yapardı insanlar.
Sağlık sıhhat ve neşe, mutlu olur bayramlar.

Türkmendağlı şiirler, türkü olur çalınır.
Bazen bir plak olur, cd olur alınır.

Kahramanlık türküsü, gönülleri doldurur.
Mapushane çeşmesi, mahkumları soldurur.
HİLMİ CAN