Yunus’um özledim, nerelerdesin.
İlhamın içimde sen benimlesin.
Elimde kalemim, sen şiirimdesin.
Pirimsim ustamsın, arısın balsın.

Hakk yolunda gezen, azaldı şimdi.
Milletin çoğaldı, bitmedi derdi.
Ustamı ararım, feyiz verirdi.
Gönüller sultanı, çiçeksin dalsın.

Devrindeki gibi, her yerde kan var.
Gök ekin biçilir, ağlar analar.
Tabut tabut şehit, yaslı bayraklar.
Ustam biliyorum, sende ağlarsın.

Kar tanesi gibi, şiirlerin ak.
Nurla yanar kabrin, her dem parupak.
Şairler şairisin, başımızda tak.
Ey derviş Yunusum, Rabbim’den cansın.

Asil Türk milleti, arar Türkmeni.
Türkmeni ister, hiç gitmemeni.
Gitsen de beklerim, her an gelmeni.
Ey hocam; dervişim, iyi ki varsın.

Okudukça feyz alırız gönlünden.
Yedi yüz yıl geçse de ölümünden.
Eskimez şiirin, düşmez dillerden.
Dervişim ermişim, ak mı ak karsın.

Seni okuyanlar, onlar dün gibi.
Eskimez dokuman, sağlam yün gibi.
Kul oldun Rahman’a, aynı ben gibi.
Hocam bizi sever, kızmaz kollarsın.

Türkmendağlı yeter, üzme pirini.
Dersini ezberle, belle yerini.
Yetime öksüze, sürme elini.
Pirin ceza verir, sonra yanarsın.

HİLMİ CAN. (2186)
OCAK.2009.