0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
843
Okunma
Ruhumu sarıyor bin çeşit isyan,
bedenimi yırtıp kurtulmak istiyorum.
kim koymuşsa beni bu kafese,
artık isyanım var kendimden gidiyorum.
ne kadar mutlu yüz varsa yeryüzünde,
ne kadar el varsa,yar avuçlarında,
ne kadar bebek varsa gülümseyen,
onları kıskanıyorum,ondandır artık gidiyorum.
sarın beni,sarın ölüm nöbetleri,
kucaklayın beni hararetle,
asırlardır kayıp bir dostu görmüş gibi,
allayıp pullayın,toprağa sarın beni.
yitmeliyim ben de yolum üzre,
olacağa çare yok ya,öleceğiz ya birgün,
olsun mutluyum alınyazımla,
gidiyorum ya,göreceğim ya tüm yitirdiklerimi...
ahh ölüm,adın ne kadar da itici,
kim koymuşsa bu adı sen daha doğarken,
lanetlemiş belki de seni bu adla herkes için,
herkesin nefretini bilmiş gibi.
