0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
742
Okunma
sonbahara kalem tutdum ben
yalnızlığı roman yapıp ,yaktım
dostları en olmadık zamanda aradım
yarime bir buse konduramadan kaçtım
uçuk bir hayat
boş vermiş bir zaman
tutamadığım el
vakitsiz ayrılık
ölümü kucağıma kondurdu
hayatı hatalarla donattı
kim kaldı geride
hüzün mü?
ayrılık mı?
yoksa kişileri kaybolmuş bir fotoğraf mı?
karışık bir tarif diliminde
zamansızlık kavramını arıyorum
şimdinin ne hük mü var
kaybettiğim gençliğimi yanıyorum
artık her şey bana düşman
yazdığım kalem
tutduğum kağıt
dokunduğum çıplak ten
elerime düşman.
ben her gece kabuslarla uyanırım
bir kadın gibi altıma aldığım hayat
zevk çığlıklarını bırakamadan
tadı ağzımda kaldı bayat
