BİR ESİR KARANLIKLAR PRENSESİ
Kalbim askınla dolu
sense bendesin her nefeste.
Sessizlik tek çıglıgım
varlıgınsa sebebim hayat bulmaya!
Günler geçiyor her umudum
geleceksin diye gün saymakla geçiyor.
Zaman geekiyor biliyorum süremiz uzun;
ama dayanamıyorum artık ne olur cabuk gel
ben dayanamıyorum özletme gel.
Yarim uzakların efendisi,kalbimin tek sahibi..
Ben esir bir tutsak karanlıklar prensesi.
Aldığım nefes kadar attığım her adımda da
Soluğum kesilir sen olmasan,
ben benden geçerim sen nefessiz kalsan!
Sus sessizlik anlatıyor herşeyi
sus sessizlik yaklaşıyor;ve ben saklanıyorum
bir oda köşesi başlıyor sallanmaya
korkuyorum nerdesin,nerdesin?
Ben esir zindan,karanlıklar prensesi.
Gelsen artık vereceğim son nefessin.
Unutmak ne kelime güneşi,o mesut gökyüzünü
ve anlatmak ne mümkün tutsak olduğum yeri
söyleyebilmek,haykırmak ne zor duyamadığında sen
içindeki en derin sesi.
Söylesene hangi zindan köşesinde arıyorsun beni?..
Tekrar bak bu satırlara,dur haykırmaya çalışma!
Esir kaldığım yer almıyor sesi
ve duymuyor boşluktaki seni
Şimdi tut elini,dur nereye yokum o köşede.
Hey dur hızlanma her adımda,her gidiş
Koşma sakın oraya,buraya
Ben içindeki köşedeyim..
Ne tutarsın,ne yakalarsın,istersen haykır
Kısılan sesin,yorulan sensin.
Bense bir esir gelen sesin nerde olduğunu
ne olduğunu bilmem
BEN YASARIM SADECE İÇİNDEKİ SENİ ! . . .