Kanar Yar...
İşte böyle durmadan kanar!
Adına yakışanı yapar AŞK , rengine yakışanı.
Hep bir yerden yaralar , hep bir yerden deşer acılarını,sustuklarını , susacaklarını!
Derine , derine atar içinden çıkarmak istediklerini.

Gelişleri hep izinsizdir...
Gidişleri bazen mecburi , bazen sebepsiz!
Hiç sormaz göndermeye razı mısın diye...
Gelir ve gider ;
Gecelerine sorgusuz sualsiz girip ; gündüzlerinde olmayan seher yıldızları gibi...

Sus Yar...
Anlatma bana sızılarını!
Senden fazla acı taşıyorum omuzlarımda...
Seninkinden fazla kanıyor yaralarım!
Ama ben nasıl susuyorsam ve ben nasıl gömüyorsam seni içime içime...
Sende aynını yapacaksın !
Yokluğuma alıştıracaksın o çırpınan zavallı yüreğini...

Gün gelirde bu yaralı AŞK seni azad ederse /
Vicdanın ; küllenen o ateşi yeniden yakmaya el verirse;
O zaman gel !
Gel ki bende seni yaralayıp içimdeki intikam ateşini söndürebileyim !