"Bir avuç aşk uğruna
Koşarken yoruldum
Ne zalime eğerim başımı
Ne de zulmune
Ben kimsesiz savaşlar içinde
Bir ordu doğurdum..."
..............................
"Ve bir akşam üstü sarhoşluğunda
Ancak koyulur barışcıl ellerim yanıma" ............ Neydi bu böyle ya!...

Ey Şair;
Ne adına olduğunu bilmiyorum, ama bildiğim şu ki senden söz istenmişti; sen bunları diyesin diye adına aşk denilen yıkıntının kuçağına doğdun ey siyah kader üzerine düşmüş beyaz damla...
Senin hamuruna konulan emek var ya, senin karanlıklardan imbiklenen mayana damlatılan iksir var ya, işte o bugün ses oldu, şu arzın göbeğine inip muştuların harında yankı bulan...
O kılıç bedeninin her yerine inmişti zaten senin ve sen parça parça ağlıyordun her bir yarana; Zap'ta ağıt Çoruh'ta sevda gibi inliyordun... Ve biliyor musun, adem sıvalı her er kişinin en gariz şekilde çıldırdığı salyalı gecelerde dinleyen sadece sendin... Şu en mahremdeki hıçkırık künyeli top ve tüfeğin şarapnelinde uzanıp kalan da sadece sendin; senden hariç olan diğer mahlukatta cazbanda dönüyordu o sarsıntılar ve iniltilerden topyekün beste...
Değerli şair dostum burda keseyim artık, yoksa perazım yıkılacak dilimin mihrabının dibine...
Ben bu şiiri dönüp dönüp okuyorum bir netayic-ül vukuat gibi...
Ne diyeyim artık; öyle bir ümide yocu kıldın ki bizi, utançlarımızı derdest edip aldık yedeğimize...
"Lakin o vakte kadar
Kadın başıma
Güçlü kalacağım...." Söz mü söyleyelim şimdi bunun üzerine, hangi hakla!...
Bu muhteşem eseri bizden esirgemediğin için şükranlarımı sunuyorum... Ve yüreğini kutluyorum... Lütfen hiç eksik olma...
Sevgilerimle...