ÜSTÜMÜ ÖRTSENE ANNE..!

Bugün bir hüzün çöktü içime nedeni belirsiz
Adresi çoktan silinmiş bir aşkı arıyorum
Son durağım neresi bilmiyorum
Yarım bir şeyler var içimde
Bitmeyecek bu hüznüm farkındayım.
Gökyüzü öfkesinden terlerken
Ben soğuktan donmak üzere kapındayım ANNE
Eksik bir yanım öylesine sensiz
Ellerim buz
Ellerim üşüdü tutmuyor Anne..
Kar beyaz umutların içinde
Ellerini tutmak için uzansam
Bir ışık belirir sonsuz mutluluğa çağırır beni
Burada rüyalar uzun | uykular sen gibi sarmıyor Anne
Hava çok soğuk
Kaskatı kesildi bedenim soğuğa
Can çekildi dizlerimden
Ayaklarım sana varmıyor anne.
Yeni bir gün doğuyor hançer gibi
Burası soğuk-
bedenim soğuk-
yine içindeyim kaderin.
Kör bir kuyunun dibindeyim..
Bu bataklık gittikçe derinleşiyor
Vakit susamış kanımı içiyor Anne.
Avutuyorum işte umutlarla gönlümü
İnan ki bu bile yetiyor bana
Kaskatı kesildi bedenim soğuğa
Dudaklarımda mor bir tebessüm
Kırmızıya çalan mavi
Yüklendi omuzlarına Şehbal-ı umudun
Varsın böyle olsun
Senin canın sağ olsun
Ben olmasam ne fark eder yanında
Bir yanım eksik – bir yanımsa huzur dolu
Hasretin dikeni batar bedenime
Karanlık-kor gibi düşer yine vakitsiz
Son bir kere görseydim ya yine Anne..!
Bu hallerimin sebebi
hazin hikayemin istenmeyen finali
55 yılın üstüne ilk defa huzur sızdı içime
Sevdam ağlıyor bir dağın eteğinde
Üşüdüm ellerim tutmuyor Anne
Damarımda kanım dondu akmıyor anne
Ruhum sonsuzluğa kanat açarken
Üşüdüm çok – üstümü örtsene anne
(üşüyorum) üstümü örtsene ANNE…