şehir uyanıyor
istanbul yine düğün arifesinde bir bakire
vapur sesleri yükseliyor arşa
ve galatadan oltalar yağıyor deryaya


elleri nasırlı balıkçı ahmet umutlarını salmış suya
yeditepe nin üstü parçalı bulutlu sema
maskeler telaşlı yine
kimi işe yetişmeye çalışıyor kimi bilmem nereye


kapalıçarşıdan aldığım termosu kahveyle dolduruyorum
öyle,alelade bir bankı mesken tutuyorum
aman yarabbi mahşer bu olsa gerek
hergün bir son yine istanbulda

bugün,bu sabah,bu bankta
çocukluğumu düşünüyorum
tozlu sokaklarda,küçük evlerde
az önce gibi geçmiş çocukluğumu

hacı bakkal,horoz şekeri,abimin okul dönüşleri
düşürdüğümde öldü sandığım bebeğim
annemin gençliğini,mahallenin delisini,simitin tadını...


bugün,bu sabah,bu bankta
yılların nasıl geçtiğini düşünüyorum
çamurda oynayan beni,bayram sabahlarını,babaannemi
zaman denen şeyin ne olduğunu düşünüyorum

sonra hepsini istanbul yapıyorum
bu gürültü benim sesim
koşup duran insanlar,aceleciliğim
yeditepe,içimdeki yedi ayrı kadın


ah istanbul,sen bilmezsin ben olduğunu
aynıyız bak,sana diyorum
şöyle bir içimi açsam sen çıkarsın
ah istanbul ben kokmaktasın
denizin,mehtabın,göğün benim
ah istanbul ben senim.