6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
841
Okunma
Saat sabahın yedisi
Yaşamı bilmem kaç geçe,ölüme bilmem kaç kala
Polifonik bir uyandırma alarmı
Şehir yavaşça açmakta gözlerini
Hamiyet teyze yine balkonda
Penceremden içeri buram buram fesleğen
Bir de istanbul öylece...
Saat yediyi beş geçiyor
Heryerim telaşta
Camdan gelen sesler yükseliyor
Yeditepe ayakta...
İşte o sıra,çocuk olsam yine diyorum
Çocuk kadar telaşsız,çocuk kadar pervasız...
Saat yediyi epey geçmekte
Kapımı kapıyorum dışardan yine
Zamandan yarım saat
Benden bir ömür belkide...