Sevenini bir başına,
Koyar gider gönülsüzler.
Gönülleri kan revana,
Boyar gider gönülsüzler.

Sever gibi görünüler,
Melek yüze bürünürler,
Hep uğruna ölünürler,
Kıyar gider gönülsüzler.

Konulmuş gibi avluya,
El söyleye kulak duya,
Senin alnını namluya,
Dayar gider gönülsüzler.

Birgün layığını bulur,
Gider ona köle olur,
Kayıplardan bir ses gelir,
Duyar gider gönülsüzler.

Sevmediğini fark edip,
Aşığı gama gark edip,
Yeminlerinden çark edip,
Cayar gider gönülsüzler.

Sen güvenirsin sözüne,
O kar yağdırır yazına,
Ne olduğunu yüzüne,
Sayar gider gönülsüzler.

Ozan kalır yana yana,
Böyle inana inana,
Gün gelir kötü zamana,
Uyar gider gönülsüzler.
.................
Sanma ki işini bilir,
Nice nice ahlar alır,
Bu dünyaya odun gelir,
Hıyar gider gönülsüzler.

Gönülsüzler gönülsüzler,
Hiç utanmaz çok yüzsüzler.

Ozan AKAR
30.03.2009
20:15