Hayır dur gelme ey ölüm
Ben sanıyordum ki daha var günüm
Nede çabuk geçmiş yıllarım dünüm bu günüm
Yani şimdi bittimi hep bütün bir ömrüm

Ben hep ölenleri görüyordum
Bana hiç gelmezsin sanıyordum
Daha önümde uzun yıllar var diyip
Ne azık nede hazırlık yapıyordum

Ömrümde bu güne kadar hiç
Ne oruç tutuyor nede namaz kılıyordum
Kalbim temizdi ama benim
Ben hep ona güveniyordum

Ben her haltı ediyordum
Ara sırada kafayı çekiyordum
Bazende çapkınlığa gidip
Nasıl olsa ALLAH af eder diyordum

Ama beni hep şeytan kandırdı
Ben hep ona uydum
Bütün suçlu şeytan değilmi?
O zaman ben kurtulurum

Ey ölüm! sana yalvarırım
Ne olacak benim bu kadar malım?
Bana zaman verirsen eğer!
İnan ki çok hayırlar yaparım

Beni bekliyor hep dostlarım,arkadaşlarım
Hem çekmedim duruyor daha maaşlarım
Ben şimdi gidip bütün işlerimi halledeyim
Ben sonra sana mesaj atarım

Önce gusül alıp namaz kılarım
Sonrada hep kaza yaparım
Artık hep ahiret için çalışır
İnan ki çok hazırlık yaparım

Bakma sen benim bu tipime
Kıyafetimle kulağımdaki küpeme
Baksana sen benim kimliğime
İşte yazıyor İslam diyene

Hem rahmetli dayımda ilahiyatçı dekandı
O çok mübarek bir adamdı
O kadar çok bilgisi vardı ki onun
Her konuştuğu bir fetvaydı


Ey ölüm! ne olursun biraz daha zaman
Bütün zekatlarımı veripte
Hemen hacca gidicem inan
Sonra çok hayırlar yapacam her zaman

Hem dinimi çok güzel öğrenip
Bol bol okuyacam kur’an
Bunun için bana biraz daha mühlet ver
Ne olursun biraz daha zaman

Bu sözlerimde çok samimiyim inan
Tek istediğim beni hemen bırakman
Hem ben daha çok gencim
Hiç doğrumu ki! daha yaşlılar dururken
Hemen gelipte benim canımı alman

Galiba bütün bu sözlerim hep yersiz
Anlaşılan sen gitmeyeceksin hiç bensiz
Son pişmanlığın artık hiç bir faydası yok
Akibetim neyse görecem ben hiç çaresiz

Hey durun! siz napıyorsunuz?
Ama çok canımı acıtıyorsunuz
Hem bu gelenlerde kim böyle?
Hayır durun beni çok korkutuyorsunuz
Durun yapmayın hayır hayır hayır!...

Mehmet Yılmaz İNANOĞLU

Her nefis ölümü tadacaktır!
Ve sonra bize döndürüleceksiniz
(Ankebut 57)