//kadın;
esrarengiz iksiri sunulan kadehten içti,
tam aşk oluyordu,
bir şiirde sevdayı okudu..
......öldü......//






yalnızlığa kardeş bir hayatı yaşıyordu,
kentin kalabalığında...
ibret-i alem için seviyordu,
dağı,
taşı,
denizleri.....







//kadın rahvan atlar gibi şahlanıyordu,
dolu dizgindi,
tam kopacaktı örselendiği yerden,
ay kırıldı aniden,
şaşırdı...
....öldü.......//







düşlerine sarıldı sımsıkı,
önce ağlamayı öğrendi gecenin karanlığında,
aykırı dizeleri seviyordu belki de,
yıldızları,
yakamozları,
ayışığını....








//kadın;
sakladığı sevişleri devşiriyordu,
bir adım öteye,
özgürlüğüne beyaz kefen giydirdi,
düştü gül sureti,
......öldü.......//







anlayamazken hayatı gözden geçiriyordu,
kanayan yanlarını,
resimlediği her karede ablukadaydı,
denizlere sığınıp ağlıyordu,
saçlarında güneşin sarısı ,
aklında sevdası...
kararlıydı....





//kadın;
belli yitik masal yorgunuydu,
nefesi karanfil kokuyordu,
ve bir gece ayın şavkına bile aldırmadı,
dalganın haşmetine kapıldı,
.......öldü.............//





//kadın......seviyordu.....//