Gül bahçeme bülbüller konmaz oldu
Kanat çırpanlara döküldü yalnızlığı
Günbatımı penceresinde son durak
Ne bir yolcu, ne de bir tren sesi
Beni sana nakş eden gözlerin tedirgin
Kime sunduysam el sürmedi.


Üşürsün,
Saçlarını savurma yele
Özlemlerimi çoğaltan elleri kınalı gelin
Mehtapsız gecenin yalı martısı
Söyle,
Kaç mevsim kaldı ömrümün son demine
Düş denizlerini kirletip durdunuz
Göçmen gemiler dönmedi limanlara
İşte son defa güneş bulutlarla sevişiyor
Artık yağmur bekleme.


Gözlerin hangi gezegendi dağ çiçeği
Yıldızlardan sordum seni görünmemişsin hiç birine
Bilirim, yol uzundur yazgılar adına
Sıcağına gezdirirken avuçlarımı
Ay göz kırptı ağlayan güle
Sana çöl fırtınasıdır içimdeki ses
Usulca in sahillerime, yatır beni göğsünün pınarına
Bekle,
Birazdan Ege’ye, güneş doğacak,
Kuşlar ötecek buruk sevdalara
Ve yüreğimizdeki umut tomurcukları yeniden yeşerecek.


Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir