Bir gün elbet biz de gideriz
Ardımıza bakmadan
Ve kim bilir belki de bakamadan...
Yürür gideriz o gül kokulu
Kekik kokulu diyarlara....
Ve kim bilir belki de
Senin gibi üşüyerek,titreyerek....

Ama imrendim be temiz yürekli
Gül cehreli dost!
İnan imrendim sana
Ve senin rüzgar gibi
Bir güvercin gibi süzülüşüne....
Ve herkesi Allah’a emanet edip
Sonsuzlugun sahibine gidişine...

Bir gün elbet ben de
Ben de gelecegim
Kim bilir belki de
O uzak diyarlarda
Yaklasıp ta usulca yanına
Sana selam verecegim,
Ardından gözyaşı dökmüş
Mümin bir kardeşin olarak....
Merak etme sen
Merak etme gül yüzlü dost;
Artık üşümeyeceksin.........

Sonsuzlugun Rabbine sığındın ya sen
Korkma sakın,asla üzülme güzel insan
Onun büyük fermanıyla
Nasıl yakmadıysa ateş İbrahimi
Seni de üşütmemiştir biliyorum
Seni de üşütmemiştir
İman dolu bedenini kaplayan
O buz tutmuş soguk kar taneleri...

Ve sen süzülüp gittin
Hissetmeden soğunu kar ve tipinin
İnşaallah görmüşsündür ecrini
Ömrünce sarıldığın
O büyük İslam ve Tarih ipinin...

Allah’tan geldik
Yaratan da yaşatan da o’dur
Ve yine ona dönecegiz
Bugün sana,yarın bize
Gerçek budur,
Gerçek budur....

Ruhun şadolsun
Anadolunun toprak kokulu
Yiğit evladı........

Kenan Tunç
27.03.2009