FATMABabasına karşı densiz, saygısız, Kendince ne kadar ağırdı Fatma. Lafı, sözü cıvık, hissiz, duygusuz, Bütün tembihlere sağırdı Fatma. Etrafı sevince boğduğu anda, Mutluluk yağmuru yağdığı anda, Cennet kokusuyla doğduğu anda, Evine bereket, uğurdu Fatma. Selamsız sabahsız girdi odaya, Tiftik tiftik saçlar uymuş modaya, Elinde kolası yanaşmaz çaya, Babayı „hey“ diye çağırdı Fatma. Başında eserken kavak yelleri, İnsanı ürpertir çirkin halleri. Korkmadan nasılda kalktı elleri, Anneye „kes“ diye bağırdı Fatma. Rahat bir gelecek sağlayım derken, Paralar içinde çağlayım derken, Kızımın başını bağlayım derken, Baba ocağında doğurdu Fatma. 23.03.2009 23:30 Havana Bozkurt |
21.Yüzyılın kanayan yarasına bu şiirle güzel bir örnek sunmuşsunuz.
Kaleminizi ve yüreğinizi kutluyor selam ve saygılar yolluyorum.