Havada matem havası …
Gelmişti ayrılığın tam sırası,
Yanıyor insanların ahan şurası,
Seveni çok oldu ölünce Muhsin!

Herkes farkındaydı adamlığının,
İşine gelmedi çıkar dünyasının,
Kendini feda etti, vatan yanmasın,
Geç fark edildi, gitmişti Muhsin!

İki gün, iki gece tutmadı elleri,
Son sözünde Allaha emanet erleri,
Kimse anlamadı, bahar oldu zemheri,
Bir kış baskını sonu oldu Muhsin!

Haber tez ulaştı Maraş’a, Göksun’a,
Akıl sır erdirilmedi yok oluşuna,
Üç bin kişi dağ taş koymadı oysa,
Bir telefon şarjıyla bitti Muhsin!

Böyle vatan adamı az gelir dünyaya,
Kim feda eder, ömrünü bu sevdaya,
Amacı karşı koymak, dik durmak soysuza,
Kendi dondu, yürek yaktı Muhsin!

Hiç bu kadar üşümedi yüreği,
İmkanı olsa bağırırdı dillleri,
Hele yaşlı anası, öpülesi elleri,
Helalleşmeyi unutmadı, Muhsin!

Bir akşam üstü, çöktü üstüne kar,
Dört duvar boğmadı onu bu kadar,
Hiç sormadı ölen kim aldırmadılar,
Son nefesinde, şehadet getirdi Muhsin!

Fatihalar okundu hep bir ağızdan,
Rahmete uğurlandı, gönül bağından,
Elinde olsa verirlerdi, canından,
Gözyaşları sel oldu, aktı Muhsin!

Hep bir olup gelindi bak, onun yasına,
Bir dava adamı, yazıldı mezar taşına,
Aklar düşmüştü, sırma gibi saçına,
Ebede yollandı, omuzlarda Muhsin!

Hiçbir vatan sevdalısı unutulmadı,
Yalancı ayrılık bu, gerçek olmadı,
Gönüllerde bir gül olup solmadı,
Kalplerde yaşayacak, artık Muhsin!

Cuma YAT 28.03.2009 03.30 Gölbaşı / ADIYAMAN