…Muhsin Yazıcıoğlu’nun Aziz Ruhuna…

Heybetli bir dağdın sen hey gidi koca reis!...
Hicranın gölgesidir yürekteki acı his

Muhsin Yazıcıoğlu gül hasretiyle yandı
Elinde kırmızı gül sonsuzluğa uzandı

Kaderin tecellisi, beyhudedir her sitem
Dağların eteğinde kol geziyordu matem

Tenin toprak olsa da ölümsüz bir bestesin
Milletin vicdanında yankılanıyor sesin

Duyuldu acı haber, yandı yürekler yandı
Hüzün bulutlarıyla yaşlar göze dayandı

Dondurdu ilikleri, işledi ruha ayaz
Kırmızı boyun büker, karalar bağlar beyaz

Bu zamansız ölümle dert birdi, bini aştı
Zemheri soğuğunda yüreklere kor düştü

Ömür denen ağacın dalına baykuş kondu
Gecenin ayazında dondu umutlar dondu

Karanlıklar bastırdı battı ufukta güneş
Hissiyat buz tutarken suları yaktı ateş

Uzun yola çıkarken kalbi düşürdü derde
Ülkünün gonca gülü nerde o günler nerde?...

Mamak zindanlarında söyleştin duvarlarla
Taşı yastık eyledin, üstün örtüldü karla

İsmiyle müsemmaydı Sivas’ın gülü Muhsin
Zalime demir yumruk, mazlumun dili Muhsin

Gönlümde kanayan gül, ağlarım kaderine
Kor halkalar ekledin gönlümün kederine

Bu dünya gurbetinde bir ölür bin doğarız
Hakikat güneşiyle karanlığı boğarız

Ömrünün baharında sonsuzluğa ağla git!...
Yüce Türk milletinin yüreğini dağla git!...

Ebediyet yolcusu kabrine güller dolsun
Hakk’ın sevgili kulu mekânın cennet olsun…

M.NİHAT MALKOÇ