Ben kolu kanadı, yaralı kuşum,
Bir yar sevmiş ona, mecnun olmuşum,
Sevgime ihanet, öfke bulmuşum,
Hiç seveni varmı, insanoğlunun?

Ana, baba, gardaş, arkadaş aynı,
Yar desen çıkara, dökmüş payını,
Ömrün bir yudumluk, demli çayını,
İçmeyeni varmı insanoğlunun?

Alnında yazmıyor ne mal olduğu,
Göze yansımıyor kalp doğruluğu,
Allaha mecbur’ken, kulun kulluğu,
Kaçmayanı varmı insanoğlunun?

Evlat ana ile, babaya düşman,
Belki bazıları, bu yüzden pişman,
Yokluğu helal’le, imkansız aşman,
Geçmeyeni varmı insanoğlunun?

Şimdi söyle dostluk, sevgi kalmışmı?
Çiğ süt emmeyen bir, insan olmuşmu?
Kim ölse kefenden, gayrı almışmı?
Göçmeyeni varmı insanoğlunun?

Coşar’sa insanlık geçmiş’teydi der,
Yokluk ve eziklik, çekmiş’teydi ter,
Artık yorulmuyor, ne beden, ne ser,
Saçmayanı varmı insanoğlunun?

turgay COŞAR