Dev bir ağaç var, çok yaşlıdır uzanır tâ gerilere,
Önünde ise hiçbir engel yoktur, gider tâ ilerilere.
Öyle duygu yüklü ki, her yaprağında tarih kokar,
Yüce Allah’ın adını duyurmak için deryaya akar.

Zaman su misali aktıkça akar, ağaçsa devleşir,
Tarihini iyi düşünüp tanıdıkça evrenselleşir.
Âlemde yedi kişi var; üçü ağacın kollarında,
Diğer dördü de çıkmış geliyor kervan yolunda.

Rabbinin kendine verdiği güçle nefsine hâkim,
Nerde bir yaralı görse onun için olur hekim,
İlim, irfan ve adaleti yaymak için hep siperde,
Kardeşlik nidaları çıkarır hep yorgun tekerde.

İnsanların mutluluğu için yoktu kimyasal madde,
Şimdiki gibi can güvenliği için durmuyor tetikte,
Dünya küçülmüş, başlar büyümüş, büyütülmüş;
Büyüyen başlarsa, maddenin altında öğütülmüş.

Aralık/1989
Konya

Paylaş:

1 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (1)

5.0

100% (1)

Yaşlı ağaç Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Yaşlı ağaç şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

YAŞLI AĞAÇ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

ümit zeki soyuduru, @umitzekisoyuduru

24.3.2009 18:54:46

İnsanların mutluluğu için, yoktu kimyasal madde,
Şimdiki gibi can güvenliği için, durmuyor tetikte,
Dünya küçülmüş, başlar büyümüş, büyütülmüş;
Büyüyen başlarsa, maddenin ağırlığında ezilmiş.

Güzel dizelerinizi yürekten kutluyorum.
Saygı ve selamlarımla.

Günışığı, @gunisigi55

24.3.2009 18:39:15

ne güzel yaşlı bir ağacı konu almış şiiriniz...
yüreğiniz varolsun
saygımla...

DuygusalsairBilalyilmaz, @duygusalsairbilalyilmaz

24.3.2009 17:40:00

Bir ağaç ki, çok yaşlı uzanır tâ gerilere,
Öyle duygu yüklü ki, her yaprağından bir ses çıkar,
Allah adını duyurmak için, bütün deryaya akar,
Önünde engel koyacak yoktur, gider ilerilere…

Zaman su misali aktıkça, ağaç devleşiyor,
Kendini düşünüp, tanıdıkça evrenselleşiyor.
Âlemde yedi kişi var; üçü ağacın kollarında;
Diğer dördü de çıkmış geliyor, kervan yolunda.

Rabbinin kendine verdiği güçle, nefsine hâkim,
İlim, irfan, adaleti yaymak için siperde,
Nerde bir yaralı görse, onun için oluyor hekim,
Kardeşlik nidaları çıkarıyor, yorgun tekerde.

İnsanların mutluluğu için, yoktu kimyasal madde,
Şimdiki gibi can güvenliği için, durmuyor tetikte,
Dünya küçülmüş, başlar büyümüş, büyütülmüş;
Büyüyen başlarsa, maddenin ağırlığında ezilmiş.

Çok güzel bir şiir okudum tebrik ederim,yüreğinize sağlık,kaleminiz daim olsun.
saygı ve selamlarımla