26
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2004
Okunma
Bu son muydu bilmiyorum ama
Bir şeyler de bitiyordu galiba
Uzun bir cümlenin ilk heceleri gibi
Zordu konuşmak
Devamını getiremediğim sondun aslında
Hep bitiyor hep bitiyor
Ve yine başa dönüyordum
İçimde tüketemediğim bir şeyler vardı
Yarım kalmış bölük pörçük
Oraya buraya saklamaya çalıştığım
Ama beceremediğim bir türlü
Karanlığın parmakları diyordun ya hani
İşte öyleydi aslında
Sayfa sayfa yazsam da bitmeyecektin
Çünkü her karanlık yine sen diyecekti
Karanlık biter miydi...
Bitmezdii..
Bunu biliyorduk sen de ben de
Pus tutmuş gözlerimde yine ıslanıyordun işte
Bu her harfin doğasıydın sen
İklimlerini yaşattığın duygularımda
Kah buz tutuyor, kah ısınıyordum
Yere göğe sığdıramadığım değerlerim vardı
Alaşağı olmuş ağlaşıyorlardı
Sen sonunu getirmediğim cümlem
Sen başını söyleyemediğim hecemdin
Bana söylememi istediğin şeyi
Hiçbir zaman demeyecektim
Hastalanmış ya da kötürüm olmuş bir sevdaydı bu
Asla yürüyemeyecek
Ümitsiz bir gün için ne denebilirdi ki
Hiç bir şey
Ben de bunu demeliydim işte
Hiç bir şey
Rengi değişir miydi karanlığın
Değişmeyecekti elbette
Karanlık hep siyahtı
Siyah da bizdik
Biz de siyahtı
KATRE
5.0
100% (1)