işte o vakitlerdeyiz
sen başka kollarda
ben yalnız
ayrıyız

hani hatırlarmısın bilmem
bir küçük ev vardı kapıları mavi
perdeleri kapalı
sert rutubet kokusu işlerdi genzimize
sen üşürdün
ben kuytularında kaybolurdum avuçlarının
yanardık
nasıl oldu bilmiyorum
nasıl oldu da ayrıldık!

bilir misin o küçük evi
hani sen kokan
gelip gideni olmayan ev
dışarıda hep yağmur yağardı hani
şip şip durmadan
sessizliğimize ortak
düşlerimiz vardı
gemi yapıp yüzdürdüğümüz hayallerimiz
ve gözlerin vardı
ümitsizliği bertaraf eden
hıh
şimdi ne bakışların var üzerimde gezinen
ne dudakların var ıslak
ellerin üşür mü yine
ve yine annen arar durur mu merakından
hep öyle olmaz mı ayrılıklar
sen daha iyisine layıksınla biten sözlerin ardından
ben daha ne hüsranlara layığım artık
nasıl oldu bilmiyorum
nasıl oldu da ayrıldık!

işte o vakitlerdeyiz
sen başka kollarda
ben yalnız
ayrıyız...

İlyas YAĞCI