uzandım yalnız yatağıma
ne gül kokusu var
ne de süt kokusu...

kuru bir öksürük
parçalıyor ciğerimi.
kah hıçkırık
kah feryat gibi
yanaklarımdan sarkan yaşlarla
ıslanmış dudaklarım.
nedir vücudumdaki sarsıntı
derinden derine gelen...

hançer sokuluyor sanki sırtıma
kancalar saplanıyor yüreğime
neredesin ey yar!?

iyi günler göresi
sevgili neredesin?
aşk ile yanıp kavrulası
neredesin, canımın cananı?
canıma can katan
kulaklarına pamuk mu tıkadın?
neden duymazsın bu inleyişi...
neden görmezsin bu titreyişi,
neden sormazsın hiç?
neden aramazsın bir kez,
neden bilmezsin acımı?
neden, neden
neden...
yine mi tuttu cavur inadın?

bak, diz geldim
sevdanın önünde
bak, dönüp yine bak
şu tarumar halime...
taş mı kesti yüreğin?

insanlar ekmek derdinde
hepsinden geçtim ben...
ne ekmek,
ne servet,
ne can derdindeyim ben,
anlasana artık halimden...

parmaklarım tutmaz oldu kalemi,
dizlerim taşımaz oldu bedeni
beynim başına buyruk...
vücudum da öyle,
gördün mü, gördün mü eserini?
ne yaptın sen bana böyle?

gülerken ağlar,
ağlarken güler oldum...
karanlık gecede günü,
aydınlık günde geceyi
deliler içinde akıllıyı arar oldum.
başa düşen karlar buza
sabahı getiren gün kışa döndü...
sen, yine dönmedin.
dönmedin, dönemedin sen...
nerdesin, neredesin?

şu köşeden çıkıversen,
koşup da bana geliversen,
geliversen de,
sebebini söylesen olmaz mı?
olmaz mı yar ?
bu hasrete son versen,
acıları durdursan olmaz mı?
olmaz mı yar?!

22.03.2009
Suat TUTAK