KİRAZLI MESCİT SOKAĞI HATIRASI-1

Süleymaniye’de Kirazlı Mescit Sokağında
Bir pideci vardı, hatırlamıyorum ismini
Girişte, kavşağın hemen sağında
Pide kuyruğundayken gördüm ilk defa seni

Ondan sonra bir gelenek oldu bu durum
Her gün gölgeler yarıya yakın indimi
İçimde bir umutla belki seni bulurum
Diyerek kuyruğun içine atardım kendimi

Dedim ya pidecinin ismini çoktan unuttum
Seninkini ise hiç öğrenemedim
Sevgini hep içerimde büyüttüm
Ama fırsatını bulup söyleyemedim

Sende farkındaydın bir yere kadar
Biliyorum bana gelen yollar aradığını
Ne yazık fırsatını vermedi kader
Biliyorum saçlarını benim için taradığını

Sonra geldi malum o kasırgalar
Bana değilse de kahrettin hayata
Başına üşüşünce leşçil kargalar
Çıktın uzun boylu bir seyahata

Bense kalakaldım yerli yerimde
Silkinip yanında yer alamadım
Sana zulmedenleri yargılasam da içimde
Bunu meydanlarda der olamadım

Bu yüzden darıldın, gücendin bana
Bir daha kuyruğa hiç uğramadın
O günden bu güne hasretim sana
Dolduramadı yerini başka bir kadın

Uzun boylu, beyaz tenli, hanım kız
Hatıranla yaşar bu deli gönlüm
Bilmem kiminlesin, ben hala yalnız
Kalbimi Kirazlı Mescide gömdüm

İhsan POLAT 19.01.2009 İspir