Doksandört yıl geçti aradan,
Unutmadık,unutamadık,
Normal savaş değil de sıradan,
Geçemedi gemiler Çanakkale boğazından,
Gömüldüler birer birer sulara,
Yardım etti Türk’e ,yüce yaradan.
Türk askeri cesurdu, ve azimliydi,
Vede iman doluydu,yürekliydi,
Karşı koydu,direndi düşmana,
Geçit vermedi İngilize,Fransıza boğazdan.

Şaştı kaldı ingilizler, fransızlar,
Sandılar ki kolay geçilirdi boğazlar,
Tutmadı hesaplar,durdular düşündüler,
Sonra en yiğit askerlerini karadan sürdüler,
Geldiler Türk askerleriyle ile boğaz boğaza,
Ve öldüler,öldürdüler binlercesi,
Ve yüzbinlercesi, öz vatanı için şehittiler.

Çarpıştılar şehitlerim, cephede ilk tanıdığı,
Dost olup hal hatır sorduğu taa uzaklardan gelmiş,
Biçare Anzaklarla,
Güya cesurdu, korkususdu onlar,
Ne bilebilirdi ki,Türkler’in daha cesur olduğunu,
O zavallılar,ne bilebilirdi ki,
Bilse koşup gelir’miydi taa uzaklardan,
Türk’lerin kendi öz vatanlarını koruduğunu,
Ata yadikarı olan,öz vatanları için çarpıştığını,
Sonra "en büyük askerdi,bizim asker,"
Ve onlardan daha imanlıydı,
daha cesurdu bizim asker.
Ve vatanı için ölmeye çoktan hazırdı,
Seve,seve onlar.

Şaştılar Türk’e, olmadı alkışladılar,
Kimi geri döndü, Türkü’ün cesaretini anlattılar,
Kimi şehit oldu yattı şehitlerimizle,
Koyun koyuna.
Şimdi, huzur içinde onlar.

A.Yüksel Şanlıer
ANKARA