Kurşunların insaf ettiği gündeyim bugün
Bir bedene değmemek için Azrail adına
Kendini kurşunun önüne attığı gündeyim bugün
Bu kadar ölüm bir kurşunu bile sızlatırken
Yamyamlar diyarı Avrupa insan mı bugün

askerim
“Anam kardaşım bu kurşun acıttı
Toprak bu kadar mı yakındı
Kim bu üstümden atlayan gölgeler
Kahkaha atan bu ışık da ne?
Güneş mi doğar bu vakitte”

anam
“Yavrum nerdesin gözüm çapaklanır
Görmez oldum yufka denen katığı
Bizim Ayşa kız seni sorar nedir halı
Bilmedim kara haranıda kaynarmış yasım
Yiğidim benim kınalı aslanım”

yarim
“Gittin kodun başsız sevda denen çileyi
Dağlar patlar yaslı ahım dinleyeli
Anana sorarım gözüm yola düşeli
Bilmedim kara bahtımda kaynarmış sevdam
Böyle zulüm böyle devran nerdesin ey yaram”

Bu kurşunlar neden insaf etti şimdi bilirim
Anlamayanlara it soyu der geçerim