EFSUN

baharı saklayıp gözlerine
bir perinin kanatlarında düşürdün beni bu sevdaya
ne varsa bildiğim aşka dair
yükleyip bir şiirin sırtına
sana geldim…

uzanır ruhuma gül dalı parmakların
kanatıp en ıssız yerini yüreğimin
gözlerin değer içimin yangınlarına
sızlatır eski bir yaranın kabuk tutmuş yanını
solarken rengi akşamın
bir eski şarkıyı üfler ruhuma nefesin
bilmedik duygularla sarsılır benliğim
endamın yürür mısra mısra içime…
ve sürgün verir
bir bahar akşamı gözlerin…
süzülüp bir şiirin saklısından
çözülür aynalardaki sır,
ve bestesiz bir şiire düşerim zamansız
dolanır ruhuma tel tel saçların
ben beni kaybederim tenhasında bu sevdanın…

geç kalmış bir sevda dolaşır şimdi damarlarımda
ben sana tutsak prangalarda
bir aşka bürünür bedenim
bir garip sırrın efsunuyla…
hiç duymadığım şarkılar dinlerim sesinden
ben bu zemheri ayazında üşürken
bir yıldıza dokunur düşlerim…

ve suskun bir şair ağlar
tenhasında bir masalın
sığınıp bir şarabın yıllanmışlığına…
düşer bir türkünün
yarım kalmış yanına…
ve düşer kokun
bir kadehin sarhoşluğuna
bir sen büyür içimde
ben her an biraz daha sen olurken…
bir yağmur çırpınır pervazında pencerelerin
titrer sana tutsak bir şairin elleri
sancılanır sessizliğim
tükenir takatim
çığlık çığlığa bir rüzgarın sesiyle…


baharı saklayıp gözlerine
bir perinin kanatlarında düşürdün beni bu sevdaya
ne varsa bildiğim aşka dair
yükleyip bir şiirin sırtına
sana geldim…


FATİH ŞAHİN IŞIK