11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2232
Okunma
Son trenin son vagonuydu yetişebildiğim
İtişip kakışmaktan hayatta
Ancak binebildiğim
Oyüzden tutuk o yüzden donuktum.
Kalkış sirenini bile zor duymuştum.
Herkes valizlerle hıncahınç doldururken kompartımanları
Taşıyabildiğim ancak yorgu n bedenimdi.
El sallayacak kimsem bile olmadan
Uzaklara gidişim.
Oysa gelirken buralara ne kadar mutluydum.
Tarlaların arasından geçerken,gelinciklere el sallamıştım
Kıvır kıvırdı saçlarım cama yapıştırmıştı rüzgar.
Son trenin son vagonuydu bindiğim
Nerede ineceğimi,nereye götürdüğünü bilmeden
Bacaklarımı kıvırıp,bir köşesine iliştiğim.
Karanlık bir kompartıman kimsenim yüzünü seçemediğim.
Yinede başak tarlasının kokusu kalmış yüreğimde
Gelincikler düşlerimde.