İlkokula bile başlamamıştım,
Hani derler ya !
Dört yaşında iken akıl gelir yerleşir...
"Ay da , Güneş de benim için doğuyor "
Zannedermiş çocuk.

Öylesine bir çağda iken,
Köyden amcalar , teyzeler gelirken...
Kimi çörekler getirirken,
Kimi tavuk ile yumurtalar !
Herkesin getirdiği bir şeyler var...

Bir Mahmut amcamız vardı,
O bir başka türlü...
O da köyde çalışır uğraşır,
Aşağı yukarı aynı kültürlü !
Ama o, bir başka kişilik taşır...

Mahmut amca gelince,
Biz çocuklara muhakkak
Fişeklere konmuş ayrı ayrı ;
Gökkuşağı gibi rengarenk
Halka şekerler getirirdi...
Çok iyiydi aramızdaki ahenk,
Hepimiz kütür kütür yer bitirirdi...

Diyeceksiniz çok mu önemli,
Astı üstü birer fişek şeker besbelli...
Ama çocukken biz çok sevinirdik,
Şimdi bir anı kaldı teselli !
O şekeri ne çabuk bitirirdik,
Sanki koca dünyayı çiğner,
Ağzımızda doyasıya bitirirdik !

Mahmut amca gelince,
Dünyalar bizim olurdu...
Ne kadar kibar ne kadar ince,
Çocukken dünyamızı tadla doldurdu !
Nurlar içinde yatsın, bal olsun şekeri.
Bizi sevindirirdi,
İnşallah artık Cennettir yeri...

Bir ömür geçti aradan,
Çikolata da çok şeker de...
Dünyalar bizim olurdu ,
Nasıl da geçti zaman !
Şimdi , tadı da tuzu da kalmadı dünyanın
Sanki dünya ağzımızdaydı o an...
Yaşam denilen rüyanın ,
Neyi kaldı ki tadılan ?!