27
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1677
Okunma

Gitmeliyim bu şehirden
İşçiler ekmek kavgasına düşmeden
Yırtık perdelerin arasında,
Güneş içeriye girmeden.
Özlem yağmuru sokulmadan toprağın sinesine
Çiçekler açmadan bahara gözlerini
Gitmeliyim bu şehirden
Sevda anahtarını denize atarak
Çok acele etmeliyim
Bu elvedaya
Yokluğun gözümden akmadan,
Koca şehrin kaldırım taşlarına
O gözlerim kör bakmalı
Köşe başından görünmeden yokluğun
Dudak kıvrımlarında adın titrerken
Gitmeliyim bu şehirden
Son trene kaçak binerek
Baksan ay gülüm
Sabahlamış yine bende ayyaş geceler
Uykuyu içmeyen gözlerimin meyhanesinde
Sen ikram etin bana
Bir ,bir hasret kadehini
İçerken bütün düşlerim gerçekle kavgadaydı
Ve pes eti İstanbul kokan özlemin
Gitmeliyim bu şehirden
Sende geri kalan ne var ki!
İşte!
Haykırıyorum son kez
Cesur bir aşktı İstanbul’a miras bıraktığım
Atmasın kendini asma köprüsünde
Tozlanmasın Topkapı sarayında
Halkın dilinde yaşasın artık
Ve ben gitmeliyim
Gitmeliyim
Boğaza karışı gözlerime mil çekerek
Binlerce martıyı öksüsüz limanlarda bırakarak
Son vapurla Anadolu yakasını işgal ederek
Gitmeliyim bu şehirde
Anadolu bekler beni BEN gibi
Gitmeliyim bu şehirden
Gitmeliyim yar
16-3-2009
İST
5.0
100% (1)