1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
872
Okunma
kokun beni delirtiyor.
pencereme bakarken sokaklar,
kafamı işgal eden kokun,
saatlerimi, seslerim ve tepkilerimi,
günümü mahvediyor.
bir difenbahyanın gölgesi
bir günün tebessümle atılmış ilk adımı,
bir kaleme ilk dokunuş,
bir ele ilk ve son ve kazara
bir gazetenin ilk sayfası,
bir ömrün son dakikaları,
bir sevincin yürekte kara bir suda boğulması,
düşünürken seni,
bir hücumun yukarı ulaşması,
bir arşı dokunur kılması,
bir nefesin, bir nabzın artık istenmemesi.
bir adamın ilk defa traş olması,
bir sayfanın ilk defa tozla dolması
buz gibi rüzgar eserken tepemde,
susması
artık hiç
konuşmaması
difenbahyaların
çocuklukların-gururunun.
hepsi.
senin.
kokun
Şiirin sahibi
Cevap Yaz