Canan yüz çevirdiğinden beri öyle yalnızım ki…
Mahcubum..
Artık yüreğimden dökülüyor gözyaşlarım.
Hazin ağlayışlarım görünmesin diye,
Güz yağmurlarını bekliyorum.
Yüzümdeki kırışıkları çoğaltıyor diye,
Açıktan ağlamıyorum.
Bir senenin mukabelesini daha yapamadan
Üçüncü bir sene devrediyor haneme
Mahcubum can…
Haneme hiçbir iyilik yazılmamışsa,
Mahcubum can…
Canana söz vermiştim,
Cana eziyet etmeyecektim.
Kendimi kandırsam da onu kandıramam.
Yüzündeki gülücükleri görmeyeli
Hayli bir zaman oldu.
Nicedir…
Onunla güldüm
Onunla hüzünlendim
Onunla coştum
Onunla şımardım
Onunla oturdum, onunla kalktım.
Canan ile yüzleşmek için
Daha iyi bir nedenin olmalı!!
İki gece önce çok hoş bir sohbet
Ve kadim bir yalnızlık paylaşılmıştı…
Ve sonra… Sonra…
Fırtınalı bir diyalog ve monologlardan sonra
Aniden kesildi sonra.
Karşısındakinin kendine bir sürü meşguliyet bulabilir
Kanısı taşıyordu
Ama kendisi için bir şey taşımıyordu.
Benim alışamadığım meşguliyetlerim ya!
Uzun bir aradan sonra…
İlk defa kendisiyle başabaşdı.
Boşalmaya çalışıyor boşalmıyor
Kırık dökük bir kaç kelime..
Demek çok iyi yer etmişti zihninde.
Benim gibi bekleye bekleye
Beklemeyi öğrenmiş biri için
Zor olmasa gerek..
Mahcubum can...
Şimdi gözlerinin içine tüm samimiyetimle baksam
Ve gerçekten seni özlüyorum desem,
Kendine inandığı gibi inanır ve güvenir
Ama bilir ki,
Bir hüzün sarısı sevgili olmadı mı?
İnandığı değerlerin de bir karşılığı bulamayacaktır.
Gerçek sevgiyi iki şeyle tanımladım:
Kendinden vermek ve verilmeyi beklelmemek...
Verilirse azını almak,çoğunu geri yollamak...
Ben böyle mahcubum ey can canan!!