Ýncir Kuþu

neden gittin
gittiðini bir gören oldu mu
her þey o pastýrma yazýndan kaldý
ve
her þey o pastýrma yazýnda geçti

(tüm sözünü ettiðimiz
üzerinde konuþtuðumuz görünmeyen
iç yüzümüzle feryat ederek)

dermansýz kaldým
çocuksuz kaldým
biraz düþ kestim sakladým
içimde kaðýttan kuþlar uçurdum
büyüye baþladým
mÂna gelmedi

kelebekler kuþlar kediler
çocuklar kadýnlar erkeklere raðmen
yalnýz gibiydim hÂlÂ

kuklacýdan kendime yüz güzelliði çaldým
senin içinse bir tutam gençlik
iç yüzümle baþedemedim
incir kuþu arýyordum rüzgarda
hey mayýs patý sen ne hÂl olmuþsun
býrakmýþsýn ellerimi

rengin özesmi