Bir yıldız kayar gözlerimin içinde
Ruhum bedenimden ayrılır sessizce
Bir gülün okşanması gibi nazik ve ince
Yaralar beni yaraladığı gibi her gece

Son bestemin sözleri var dudağımda
Hayallerim çırılçıplak yüreğimin bağrında
bir annenin şefkatiyle sarıldım ocağına
bir hoyrat türküsüyle duygulandım bir anda

bir anda çarptı yüze ben sarhoş o sersem
ne bir sesim yükselir ne de sitem
ayrılık bu huzmeyle dayanır mı bu dem
bir soğuk bakıştı en son gelen ecel

yıllar yılı toz pembe oldu düşlerim
bir endamlı rüzgardı savrulan bedenim
bir mutluluk diyarında salıverdim kendimi
ne mutluluğu ne de sevinci yaşatmadı beni hiçbirisi

düşündüm bir anda dünü bugünü geleceği
bir anda fark etim bu bendeki gerçeği
korkuya kapılmıştı neden sonra hislerim
bir yere kaçmak süzüyordu gözlerim

ümitlerim eriyor gözlerimin içinde
yüreğim yanıyor bu kasvetli gecede
acının en tiz sesi yankılanır içimde
ben bende değil belli ki bu demde

çocukluğumda gördüğüm sevinçlik belirtisi
gençliğimde duyduğum dünyalık hisleri
yaradanın özünden ayırdığım sinemi
ben hoş görsem dahi o hoş görmez beni

liyakat olamadım gözlümün mabedine
bir uyku sersemliği yaşandı birbirince
ne olduğunu bile bilmeden kendimce
ben yaşadım yaşadığımı görünce

bir yalnızlık bulutu dolaşıyor toz pembe
hayallerim dikenli şu gönlümün içinde
bir ahu rüzgarla dolaştığım bu yerde
bitmez tükenmez sızı kaybolmuyor içimde

yüreğimde bir acı duyulur en derince
yaşamak bile acı yaşamın ötesinde
bir hava eser ruhumda mağrur ve serince
hissedilir her azap görülmeden gelince