Gecenin ayazı vuruyor yüzüme,
Tenimde buz tutmuş anılar
Ve
İçimde sensizlikten miras kırgınlıklar…
Gözlerimi açmaya korkuyorum,
Karanlıklar sarıyor tüm aydınlıklarda
Nasıl bir gözyaşı perdesi iniyor bilemezsin,
Nasıl bir ayıklık hali tüm sarhoşluklarda!
Kapıları çalınıyor odalarımın,
Pencerelerine hiç dinmeyen yağmurlar vuruyor
Ve duvarlar;
Üzerime yıkılıyor her artçı depreminde kâbuslarımın…

Saatler durmuş,ışık sönmüş gibi...
Bir karanlık çökmüş ki kirpiklerime sorma!
Şehir eski havasından uzak,
sokaklar sessiz evler kimsesiz simdi...
Bakkal erkenden kapamış kepenklerini.
Hiçbir şey eskisi gibi olmasa da,
sen eskisi gibi sev beni olmaz mi?
Yanımda kal demiyorum,
git elbette gitmen gerekirse:
ama beni sevmekten vazgeçme!
Bir resmim olsun yanında,
bir kaç mektup çantanda
ve hatta telefonumu al bir sor arada bir ara...

Her fırtına bende bir iz bırakır,
Her ayrılış bir fırtına yaratır!
Alabora olmuş bir sevda hikayesidir bu;
Bir gün okursun
Ve belki beni anımsatır...