Hiç düşünmediğim
Uzaklardayım artık.
Ne zaman düştüm ıraklara!
Hangi yolları keşfettim de geldim?
Aldanıpda şen sıfatına,
Nelerden hemen de vazgeçtim?
Meşk bile anlamını yitirdi,
Kalbin soğuk mahzenlerinde.
Tende sönmeyen volkan vardı da;
Ben mi habersizdim?
Sevda vardı dilimizde oysa!
Bahar aylarının kulağına fısıldardık.
Çiçekler sevinçle dallara düşerdi,
Çocuk neşesiyle alkışlardık.

Her aşk!
Başladığı noktadan
Ayrılıklara hızla zıplıyor.
İlk ve son arasında şair,
Hüzünleri kaleme alıyor.
Akılda kalan!
Hem yürek yangını,
Hemde sevda yalanı.
Uzaklaşmak için çırpındıkça kederden,
Akkor hatıralar bedenleri dağlıyor.


Gel zaman, git zaman;
Elindeki bakiyeyle geçecek yaşam.
Yorgun dizlerde tükenecek derman.
Toprakla sarmaş oluncaya kadar;
Fırtınası dinmeyen sevda,
Yaren olacak sol yanımıza, an be an.

ALEV YAVUZ
08/03/2009