DAĞLAR BENİ

Dağlar beni, dağlar beni.
Zalim tutmuş dağlar beni,
Sevdiklerimden ayırmış,
Şu heybetli dağlar beni.

Köy evimin üzeri örtülü toprak damla.
Baba yok, Anne ayrı upuzunca bir yolda.
Bütün dostlar çok uzak ayrılık diz boyunda.
Hasretlik var hasretlik yürekte damla damla.

Beni benden alıp da atma bir çaya beni,
Savunmasız bırakıp satma bir çaya beni,
Kırk yıllık hatrı vardır bir fincancık kahvenin,
Dermanı olsan atık bu gönlü divanenin.

Görünmeden geliverdin, yürüdün sine sine.
Saklanmak revamıydı ok atıp sinesine
Bağrından yaraladın bülbülü gül dibinde.
Sonra da kaçıp gittin kenardan sine sine.

Bu yaralar beni hep birer birer dağladı,
Bülbülün yüreğine gülden iksir damladı.
Gökyüzü bulutlandı, yıldızlar ayaklandı.
Bu garibin haline bütün dünya ağladı.

Göz yaşları incidir gönüllerim incidi
İnsanları güldüren yaşamın sevincidir.
Sevincimiz gönülde baki kalsın inşallah.
Allah üzüntüleri ırak eyler inşallah.