4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1025
Okunma
Bir güneş her gün böyle bütün gözlerden ırak
Ve her gün böyle sessiz uzakta doğsun batsın
Üzülme benim gönlüm bırak feryadı bırak
Yalnızlık acısını biraz da onlar tatsın
İnsanlar arasında hayâl gibi dolaştım
Hiç kimse farketmedi oysa ne dağlar aştım
Ben onların hayrına var gücümle uğraştım
Bırak onlar yine de beni bir pula satsın
İnan hiç perva etmem son nefesim verirken
Ne farkeder biraz geç veyahut biraz erken
Ben toprağın koynunda her gün biraz çürürken
Onlar yataklarında rahat ve sıcak yatsın
(Kadıköy / İstanbul - 19 Nisan 1975)
Zekâi BUDAK