Notalar sevişirken…
Sen,
En son Sen düşsen…
Zamanla tükenmeden
Faili meçhul bir ezgiyle geri gelsen…
Yar, kim bilecek
Keman tellerinde yesir kaldığını


Kırık yanlarınla bizi saklarken…
Sen,
En son Sen sökülsen…
Ankara beyazlara bürünmeden
Kaldırım zengini haramilere dirensen…
“Eskiden, canım vardı. “ desen,
Kim bilecek bize yataklık yaptığını


Ellerin, duvarları dualarken…
Sen,
En son Sen üşüsen…
Konur’da ,arka sokaklar dile gelmeden
Kuytu köşelerinle geri gelsen…
“Bu benim, saklım.” desen,
Söyle,kim duyacak kişnek çığlığımızı


Kuğulu’da gölgeler Şeyhe direnirken…
Sen,
En son Sen derilsen…
Üzerinde oynaşan ipekten düşmeden
Saçlarının gölgesinde sudan da serinken…
Yar,kim söylenecek,
Kuğular papatyadan da esmerken


Tüm nehirler Deniz’de düğümlenirken…
Sen,
En son Sen çekilsen…
Kentler faşist,dağlar terör eserken
Sıkmabaş ülkem burkaya geçmeden…
Söyle ,kim aklanacak,
Fırat’ta zılgıt,Sakarya’da kan akarken


Gülüşün bendeyken…
Sen,
En son Sen gitsen…
Ellerim Dikmen’de bitmeden
Seninle esaret çizgimde özgürken…
Yar, kim soracak yollara
Gözlerinden de önce giden sensen


Gözlerim kururken…
Sen,
En son Sen gelsen…
Önce, ağladığın kaldırım,
____________sonra, kopardığım çınar yaprağı kurusa
Ve zaman,paylaştığımız kadehte kalsa….
Söyle,kim kurtaracak,
Susuz umudum, gözlerimde asılıp kalmışsa.