sensizliğin karanlığına güneşler açtıramadım
hayatımda ki sırları kör kuyulara bıraktım
doğuştan senin için vardım, bir sana varamadım.



dökülen her yaşım, katıldığım her hıçkırığım
yamalı bir elbisenin içindeki dilenci gibi görünür çıplaklığım.
bulutlar ağlamaya utanır bana baktıkça
çaresizliğime sığınır tüm ateşler korlu korunca
bu aşk affedemez gidenleri affetmez ayrılığa yazılmış şiirleri
suskunluğumu bozsan dudaklarını kımıldatmadan
seni seviyorum desen gözlerimin derinliklerine dalarak
bir hoşçakalı sevmedi bu deli yürek
bir de yolları sırtlanıp, sırtını dönmeni kendisine.



can dediğin bir nefes
aşk dediğim ise sensin
beylik laflarıma aldırış etme
seven insan kıskanır güzelim
seven insan!..









ben seni seviyorum, bunu sen bile bilmiyorsun, bunu ben bile bilmiyorum...istiklal caddesi kısaydı seninle yürümek istediğim yolları düşününce.eminönüne gelen martıların balığa açlığı kadar açtım sana.o kadar yağmuru istedik gökten, gök bile kırmadı bu isteğimizi o gün, o gün sana söyleyemediklerim çoktu, çoktu konduramadığım öpücüklerim.zarları tutup fırlattığında o zar olmak bile istedim o an ama hiç atmamanı hep elinin, avuçlarının içinde kalmayı bazen şans öpücüğü kondurmanı belki.hayatım hep düşmekle geçerken, sende düşeş olmayı istedim.ben seni seviyordum,sen bilmiyordun, ben bilmiyordum.bilmemekti güzel olan hissetmekti, hissettirmekti...