Sana hasret gözlerim yandı İstanbul
Serin rüzgarlarına kapıldı düşümün ılık örtüsü

Masmavi kubbende kapkara çığıltılar
Ruhuma hüznün kahrını çarpar

Suların mahzun Haliçte
Sevdası yüreğimin ta içinde

Çeşmelerinde acı bir gülümseme
Sahipsiz kalmış ne çare

Yollarında imandan yoksun yüzler
Gezmekteler gafilce senden bir haber

Ağaçlarına yontulmuş sahte aşklar
Çığlık çığlığa haykırışta sevdalar

Vapurlar,tramvaylar
Bir eski gün kadar taze

Bir güzel duygu kadar temiz
Ana gibi cefakar, duruyor dimdik

Başında varken bunca rezillik
Hala gülümsüyor umutla bu ne yücelik

Pervane olmuşum eskimeyen çehrene
İncisi hayalimin,acısı yüreğimin

Nice mabedlerin süsler caddelerini
Nurları çevrelemiş kara gönülleri

Boğaz, sancılı gönlümün uğrak yeri
Manevi hazzın can damarı Eyüp

Boynu bükük ibadetten yoksun Ayasofya
Nazlı Topkapı, işte angarya!

Ciğeri delik surlarında bir yoksul
Gözlerinde umut halesi bakışlarıyla

Bırak! ben yanayım
Kor olup kül olayım

Seni talan edenleri yakayım
Bağrına ecdadın şanıyla sarılayım

Sana hasret gözlerim yandı İstanbul
Gönlüme mabedinin huzuruyla kavrul

Hüseyin Alan