bir okyanus’tu bana resimlerin
bin dalgalı gözlerinde büyüdüğüm
I
yılların özlemi babasızlığımın
çektin sularını kıyılarımdan
çocukluğuma kalan ömürsüzlüğün

II
tam kesecekken beş yıllık özlem urunu
baba sözcüğünün sıcaklığında yazın
bıraktın yaşamını yaşama
çocukluğumu babasızlığa
ve tutsak ambulans sirenleri
acı sularına gözyaşlarımızın
en kalın yerinden kopan sevinçlere

III
beş kocamış yıl beklemiştik seni
sokaklardaki ayak seslerinde
baba yanılgısıyla

IV
kendin gittin
ölüme
direnen bedeninle
ne demeliyim sana
soranlara intihar

V
özlemek de yok baba
ağular da olmasa
her gün bir çocuk babasız kalmasa

VI
senin yerine de yaşıyorum
durduramadan hızla yaşlanışımı

VII
ölümün can çekiştirdi ömrüme
karada balık gözyaşımda serçe
yaş otuzbeş bitirdin yolu
onikimde çocukluğumu
büyüdüm baba
yazgıya inat
iki yaş iki yaş yarıladım yolumu

VIII
sana benziyorum her an
saçlarım deniz dalgalı karalı aklı
çatık iki mızrak kaşlarım
gözlerinin karası gözlerim
yaşamın içinde baharda
ve sen kadar uzak temmuzda

IX
ömrüm sürüyor kendini ömrüme
çocukluğumu babasızlığa

X
beş kocamış yıl beklemiştik seni
beş koca yıl beş kişi
bedenim yaşımdan büyük şimdi
şimdi yaz yangını yüzümü yakan

1995/ Armutçuk