12
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2290
Okunma

Sen Ayaz;
Canımı alan bir sevdanın yıkık mihrabıyla geldin
Buzul cehennemimden tutup çıkardın ve koşulsuz sevdin
Alıcı kuşların tırnaklarından topladın parçalarımı
Nisan yağmurlarında vaftiz ettin hırçın anılarımı
Kimi sevdin diye sormadın bana Ayaz
Sadece sana dönmemi bekledin
Karlar yağdı üzerime,üşüdüm,ağladım
Sen bilmedin, ben bir Ay’da sürgün yaşadım
Kardelendim,o ise acımasız bir güneş
Ölümü bile bile karları deldim
Yüzüme değdi ışıkları ve ben...Öldüm.
Ellerinde taşıdın beni Ayaz,meleğin oldum
Ben yeniden,senin gözyaşından doğdum
Ayaz;
Saçlarıma ay tozu serp
Yak naaşımı aşk ateşinde
Nirvana ululuğunda terk et beni
Lara’dan Düden’e dök
Izdırabımdan bir mabet dik
Ama ne olur Ayaz
İçeri sevmeyenler girmesin
Kapıda bekle
Üzerimi sevdanla ört
Dağlanan yüreğimi kimse görmesin
Ayaz...Ölüm de beyaz.
Saçlarıma değen güller kadar en az