Domino taşları gibiydik.
Dizilmiştik ard arda,birimiz yıkılsa hepimiz gidecektik...Biliyorduk...
Tuttunmaya çalışıyoruk birbirimize...
Ellerimizde yılların kirlenmişligi...
Karnımız aç,üstümüz kirli...
Bir yudum sıcaklıga hasretti tenimiz...
Herkes gibiydik bizde....
Yorgun...
Umursamaz...
Boşvermiş....
Göremedik bencilligimizi...
Dedim ya herkes gibiydik işte...
Acılarımızı büyütüyor,sevinçlerimizi saklıyorduk...
Herkes kadar nazara inanıyorduk...
Domino taşları gibiydik...
Birimizin yüregi acısa hepimiz kan aglardık...
Büyük hayaller kurardık bir lokma ekmege hasretken...
Üstümüze giyecek bir çift elbise bulamazken...
Şaşalı vitrinlere bakardık sevinçle...
Kimimiz sevdalı,kimimiz dertliydik....
Aşkı ögrenmeye çalışıyorduk ufacık yüregimizle..
Çünkü herkes aşktan konuşurdu bu ülkede...
Oysa bizim o kadar çok şeyimiz vardı ki...
Konuşmaya deger...
Ama konuşursak yıkılırız diye korkuyorduk...
Ykıamaz diyorduk kimse bizi çılız bir sesle...
Korkularımızı saklamaya çalışırken...
Y eni dogmuş bir bebek gibi titriyorduk...
Domino taşları gibiydik...
Bir araya gelişimizin sebebini bile bilmeden...
Sımsıkı tutunmuştu ellerimiz...
Sormadık hiç sebebini,neden demedik..
Tutunmaya çalışırken hayata,ekmek kavgasıydı tek gayemiz...
Herkes gibiydik bizde...
Küçük yüregimiz,kocaman hayallerimiz vardı....
Bharı düşlerdik çogu zaman...
Çocuktuk,büyüktük,herkestik biz...!
Yaşamayı seviyorduk hakkımız kadar...
Ümitsizlik yoktu düşlerimizde...
Hep yarını düşlerdik sevinçle...
Ama bir gün en olmadık anda...
Tutunmaya çalışırken hayata...
Bilmedigimiz bir sebebten...
Bilmedigimiz bir yerfden...
Ufak bir dokunuşla yıkıldık bizde....