bakışlarıma tutturdum gözlerini ve
çok uzaklara diktim gözlerimi
hani uzak dursun benden diye
ama bilirim
uzun yollar sonundan da dönersin
çaresiz
bir gün doğumuyla..
bir an
bırak geçmişe yaşanmışlıkları desem de kendime
bir an gülümserim,belki diye başlayan bir cümlenin
sonu olur ardını getiremem de
sonra yine aynı masal
sana dair korkularımı fısıldar uykularıma..

o dün varya
bir büyülü masalın
dizlerinde uyutmuştun hani beni
sessiz bir rutine binmişti dışımızda kalanlar
hani uyandırmasınlar diye…
sonra bir sabahtı
sen uyandırdın
bir beyaz sabahın kör mutluluğundan..
o sabahın eşkalini çizdim kafamda çok sonraları
kayıtlara geçti:
şehir hatları vapuru kalkıyordu sahilden
ve sen gidiyordun içimden…

son bir söz..
bakma öyle bana bir daha
artık bil
ben bakışlarını gönderdim uzaklara..