Bir zamanlar anlatıp dururdun
Kederlenip kimi zaman ağlardın
Bahsederdin ondan
Severdin de sevilmezdin
Seni anlamazdı
Sen haykırdıkça o susardı
Öyle derdin
Seviyordur derdim
Biraz dururdun
sen inanmak
ben inandırmak isterdim
inanırdın..
bir an kalkar giderdi gözlerindeki gölgeler
gülümserdin çayına uzanırken
konuyu değiştirirdin
sanki hiç açılmamış gibi
hava ve su gelir konardı sohbetin ortasına
bu durumdan herkes memnundu

o anlık huzuruma
bilinç altımın yüklediği anlamlar çok sonraları gösterdi kendini
günlerden birgün şehirlerarası hattın birinde
havadan ve sudan nasiplenirken sohbet
rastgeldim ben sadece kalbimle
üçüncü bir kişi gibi baktım uzaktan kendime
gülümsemesini engelleyemeyen
umuttan sorumlu
dağıtmakla yükümlü
mutlu..
uzun uzun baktım halime
yeniden tanıştım
merhaba dedim kendime
merhaba..

ve anladımki

an an biriktirmiş zaman seni
birikmişsin içimde..