1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1058
Okunma
Sonsuz âlemin
İki sonsuz ruhu...
Bu elimdeki...
Gecenin olmayan ferahlığıyla doldurdu kız içini.
Kalbi öyle umutsuz açılıyordu ki rüzgârına hayatın,
Beklenmedik halde vurdu benliğini...
Beklenmedik halde,
O aşık oldu
Hiç beklenmedik birine...
İçinden geçenlerin,
Kalbinin yüzü suyu hürmetine dökülmesini istedi...
Yüreği kuş gibiydi,
Sapanıyla pusuda bekleyen her yangına direndi;
Ve bir asil kalbe yenildi...
Aşk diye içine çekti dumanını son sigaranın,
Aşk diye ağladı ’üzüldüm’ dediğinde...
’o’ ise;
Esir aldığı kalbin minikliğinden ürkerdi.
Yalvaran sancılarını dinlemez,
Mimiklerine gizlerdi...
Azad ettiğinde bile o minicik yüreği,
Anlamalıydı!
Keşke anlasaydı;
Bu sadece temiz bir cinayetti...
Cevap Yaz