Son filmi biz oynayalım.
Senaryo hazır,
Konu aşk!
Sen sevilen ol,
Bense seven…

Ben, her sabah sokağınıza geleyim,
Görebilmek için seni.
Hakarette etsen,
Duyabilmek için sesini.
Ben hep beni sevdiğine inanıp,
Nazlanıyorsun sanayım.
Kırsan da kalbimi,
Seni arkadaşlarıma anlatayım;
Sevgilim diye tanıtayım.
Herkesin benimle dalga geçtiğine
İnanmak istemeyip,
Görmek için seni,
Tutabilmek için elini,
Sinsice planlar kurayım.
Yine de seni göremeyip,
Kafamı duvara vurayım.

Kardeşlerine hediye alıp,
Sana mektup göndermek için
Rüşvet vereyim.
Türlü türlü yolunu bulup sana ulaşınca,
Bazen dertlenip kendimce
Meyhaneye girip şişeleri kırayım.
Her seferinde meyhaneci tekmeleyip
Atsın beni sokağa.
Olsun be olsun,
Değer bu aşka deyip
Teselli bulayım.

Bazı dostlar gerçeği söylesin;
Benim anlamadığım
Ve hiçbir zaman anlamak istemediğim gerçeği.
Hadi oradan be!
Kıskanıyorsunuz aşkımı deyip
Hayal kurayım.
Rüyalarımda hep seni görüp,
Seni sayıklayayım.
Erkenden ayağa kalkan anamdan
Bir güzel azar işiteyim.
Seni seveyim deliler gibi,
Seni seveyim.

Sonra seni babandan istemek için
Anneme gözyaşı dökeyim…
Sen dalgasındayken hayatın,
Sen bilmezken anlamını sevginin,
Ben aşkından dertlere bürüneyim.
Tahammülsüz bir hâlde,
Bir akşam ansızın
Seni istemeye geleyim.
Ben de bu saf duygularımı sizinkilere anlatıp
Sizleri kahkahaya boğayım.
Ben de güleyim deliler gibi bu hâlime, ben de.
Ve kahkahaları kesen gür sesiyle baban
Ve sonra sen,
Sevmek suçmuş gibi,
Suçluymuşum gibi,
Hiç düşünmediğim,
Hiç beklemediğim bir hâlde,
Beni madara eden,
Ağza alınmayacak sözlerinizle
Ben yalnızca yüzümü dökeyim.

Ve gideyim uçurumun kenarına,
Bende artık kalmayan cesaretimi deneyeyim.
Ve aklıma gelsin,
Ümit edip, aldandığım günler…
Sonra annem gelsin aklıma;
Hayatımın en dürüst yanı,
Her gece ben eve gelmeden
Gözlerine uyku girmeyen annem…
Ve korkayım onu üzmekten.
Nasıl yalnız bırakırım annemi deyip,
Ona koşayım,
Sımsıkı sarılayım.

Kalbimdeki yara,
Bu kalp sızısı,
Ben ve annem birlikte yaşayacağız.
Bu film son olsun!
Sen mahallenin güzeli,
Bense ödediğim aşk bedeli
Ve gözü yaşlı çilekeşi olarak kalayım.

Hatırlıyor musun gülüm?
Senaryoyu kader yazmıştı,
Sen de oynamıştın.
Ne kadar gerçekti değil mi?
Hatırladın mı?
Yoksa utandın mı?
Sevmekmiş, sevgiymiş(!)
En güzeli senin yaptığın gibi
Dalga geçmekmiş.
Hatırladın mı?

Hani fakir bir âşık vardı,
Senin için ölürdü,
Yalnızca seni, seni düşünürdü,
Rüyasında bile hep seni görürdü
Hatırladın mı?

Her sabah sokağın başındaki
Kerpiç evin önünde seni beklerdi,
Sen hakaret ederdin, o gülerdi,
Her gün seni senden isterdi.
Hani bir gün babandan da istedi seni…
Ve o günden sonra hiç görünmedi
Hatırladın mı?

Fazla dayanmadı kalbi.
Kalmamıştı gücü;
Taşıyamadı bu yükü.
Bir annesiydi onu düşündü,
Onun bu hâli annesini yedi bitirdi
Ve sonunda annesi de öldü.

O yaralı saf âşık
Hiç dayanamadı annesinin yokluğuna.
Hani annesi için yaşıyordu ya,
Erise de günden güne
En azından nefes alıyordu,
Yaşama sebebi vardı.
Annesi de ölünce yapayalnız kaldı.
Ölüm duygusu onu tamamen sardı.
Fazla geldi acısı
Ve onunla bitti bu gönül sancısı.