….ELVEDA’ya dair…

..........................Hayat; tıpkı ,bir gel gitler manzumesidir : MED ( çeker) - SEL (sürükler) ...

...

Ayrılık rüzgarında savruluyorum yine,
Yüreğime ard arda depremler dokunuyor!
Sığındım boyun eğip varlığın sahibine,
İçimde ölenlerin salası okunuyor!...
...


...Hayat ,sizi bazen ruhen ve bedenen o kadar çok yorar ki öylece donuk, renksiz kalıverirsiniz olduğunuz yerde , beyninizdeki gel gitler daraltıkça daraltır ,sorular asılı kalır boşlukta..

...Anlatamamak ve anlaşılamamak, sözlerinizin kuru yapraklar gibi savrulup anlamsızlığa mahkum olması iyice bunaltır sizi ..durmak,artık hiçbir şey ifade etmeyecektir ve bazen gitmek yapılması gerekenlerin en doğru olanıdır...

...İnsanın hak etmediği ,hakkını veremediği hiçbir şey kendisinde ilelebet kalmaz ..zaman göstermiştir ki şükrü eda edilmeyen ,kadri bilinmeyen her güzellik emanet olarak verilen kişiden alınmıştır...

...İşte bu duygularla bazen gitmek istersininiz,sadece gitmek..
içinizdekilere ,içinizde kalanlara; beklediklerinize ve beklettiklerinize veda edersiniz …

… size ait olan ve sizi siz yapan her güzellikten vazgeçip gitmek;kişiliğinizin ,sizi siz yapan kimliğinizin de yavaş yavaş ölmesi demektir...

...içinizde duyduğunuz her ‘elveda’ çığlığı aslında kaybediyor olmanın da bir izdüşümüdür çoğu zaman…


...ve her elveda, insanın kendinden biraz daha uzaklaşması,kaçmasıdır belki de..hayata tutunduğu dalların birer birer elinden kayıp gitmesidir

… aslında elveda’nın izaha gelir bir yanı da yoktur ve ne söylense ifade aciz kalacaktır.. belki yüzlerce neden sayabilirsiniz gitmek için ;ama siz nedensiz gidersiniz...

...Çünkü anlatmak;genelde ,muhatap olunan(lar)ın kalbinde makes bulmayan bir eylem olduğu gibi , elveda’yı mantık kalıbına sokmak için edilen hiçbir sözün de gidenin yüreğini teselli edici bir boyutu yoktur.. o yüzden iki arada kalırsınız,anlatmak ve susmak arasında ...

…sözün ustası Fuzuli ne güzel ifade eder bu hali :

Söylesem tesiri yok ,sussam gönül razı değil...
…

…ve gitmek zamanı gelir ..’Kader’ der ,takdire boyun eğer ; siz de işte öyle ,sessizce gidersiniz ...
…

Elveda,bir gül gibi ıslandığım yağmurlar..
Hayata tutunduğum, yokuşlarım elveda!
Ne yapayım, cevapsız kalsın artık sorular..
Beni hiç terketmeyen,gözyaşlarım elveda!...

...
.........................Yani hayat; tıpkı ,bir gel gitler manzumesidir : MED ( çeker) - SEL (sürükler..

mürsel emre doğan krdeşimden alıntı..